base load

Het elektriciteitsnet levert stroom aan afnemers. Deze stroomafname varieert door allerlei oorzaken zoals industriële en maatschappelijke processen of gedrag van individuen. Typische voorbeelden uit het verleden zijn de traditionele wasdag op maandag, in de toekomst het bij thuiskomst massaal opladen van de elektrische auto. Wel is er een zeker minimum aan stroomafname over een gegeven periode, bijvoorbeeld een week. Deze te leveren hoeveelheid elektriciteit wordt de base load (basislast) genoemd. Het leveren van de base load is economisch gezien het beste voor een elektriciteit centrale omdat het leegloop uren voorkomt.

In de praktijk worden voor de base load de centrales gekozen waarbij het regelen van de afgegeven hoeveelheid elektriciteit lastig is, zoals kolencentrales en kerncentrales. Voor de fluctuerende hoeveelheid die daarboven geleverd moet worden kiest men meestal gascentrales, of indien beschikbaar, waterkracht.

Als gevolg van het huidige streven alleen nog maar CO2-vrije stroom op te wekken en, hoewel dit geen doel van het klimaatakkoord is, het afstappen van fossiele brandstoffen, komt steeds meer zon en windstroom beschikbaar. Deze elektriciteit krijgt conform de huidige wetgeving voorrang op het net. Het gevolg is dat het elektriciteitsnet als het ware volgepompt wordt met steeds wisselende hoeveelheden elektriciteit. Sommige deskundigen vrezen daarom voor instabiliteit van het net.

De voorrang van de variabele zon- en windstroom staat haaks op de base load aanpak. Het heeft zelfs al tot problemen geleid, bijvoorbeeld het niet toelaten van een cluster van zonnepanelen op het net, of het weigeren van stroomlevering afkomstig van reeds operationele zon- of wind projecten. Dit laatste, curtailment genoemd, houdt tevens in dat de netbeheerder een vergoeding voor de niet geleverde stroom aan de (wind)stroom leverancier moet betalen. In ons land heeft dit zich nog niet voorgedaan, en zou ook in strijd zijn met de wet dat zon en windstroom altijd voorrang krijgt. Het zou ook strijdig zijn met het contract dat de overheid met betrekking tot windpark Borssele heeft gesloten.

Sinds kort gaan in ons land stemmen op om een tweede kerncentrale te bouwen. De reden daarvoor is dat kernenergie gezien wordt als een betrouwbare en CO2-vrije manier van stroomopwekking, dat steeds meer deskundigen betwijfelen of met zon- en windenergie de klimaatdoelstellingen wel gehaald kunnen worden, en dat kernenergie ten goede komt aan een betrouwbare stroomleverantie. Daarmee is het taboe doorbroken dat over kernenergie niet gesproken wordt.

Nu beginnen discussies los te komen of kernenergie wenselijk is, ook wat betreft het samengaan met zon en wind. In een recente documentaire wordt de conclusie getrokken dat kernenergie enerzijds, en zon- en windenergie anderzijds elkaar wederzijds uitsluiten. De gedachte hierachter is dat men stelt dat, omdat zon en wind op grond van wetgeving voorrang genieten op het net, kerncentrales vaak stilgezet gaan worden, en daardoor onrendabel worden.

Dat de kerncentrale soms stilgezet moet worden is te wijten aan de fluctuerende opbrengst van zon en wind. Als kernenergie zelfde rechten krijgt als zon-en-wind nu heeft, zou de kerncentrale niet stilgezet worden, en blijft de kerncentrale rendabel. Wel komen er dan periodes dat meer stroom wordt opgewekt dan het net aankan. Echter, bij zon en wind is het nu al noodzakelijk het teveel aan stroom op te slaan, bijvoorbeeld in batterijen voor dag-opslag of waterstof voor seizoens-opslag. Krijgen zowel zon-en-wind als kernenergie voorrang dan zal het vaker voorkomen dat er een teveel aan stroom is, wat dan naar de buffers gaat. Kernenergie en zon-en-wind kunnen uitstekend samengaan, in elke verhouding.

Help mee het klimaatprobleem op te lossen.
Sluit u aan bij de community  “Vrienden van het Thorium“.
Er zijn geen kosten of verplichtingen aan verbonden.

Alleen commentaar geven mag natuurlijk ook.